Bijentheater en Bach

Er komt wel eens een groepje mensen op bezoek op mijn bijenlocatie aan wie ik dan mijn imkerijverhaal vertel. Gistermiddag was ik zelf te gast bij een bijenvertelling. Sonne Copijn uit Groenekan (“imkers vertellen graag over bijen maar hebben één nadeel: ze kunnen er niet mee stoppen”) gaf in een halfuur op theatrale wijze een compact overzicht van het leven van in een bijenvolk. Ze vertelde over de groei van een bijenvolk in het voorjaar, en hoe de koningin als ze bemerkt dat er in een grotere cel, wel zo groot als een pindadop, een opvolgster aan het groeien is, besluit om samen met een zwerm begeleidsters de korf te verlaten om een nieuw onderkomen te zoeken. Ze laat de korf goed verzorgd achter voor de nieuwe koningin, met een voorraad eitjes en larven, voer en gespecialiseerde verzorgsters voor haar en het jongbroed. Sonne beeldde uit hoe de jonge koningin op bruidsvlucht gaat om zich hoog in de lucht te laten bevruchten. Ze zoekt daarvoor een zwermpje darren op waarvan het de snelste zal lukken om te paren maar die paring wel onmiddellijk met de dood bekoopt. Dit ritueel herhaalt zich tot wel 20 keer en de darren, volgens Sonne vliegende zaadbommen (hé, de zaadbommen in het vorig bericht waren van andere aard!), zorgen er zo voor dat de koningin de rest van haar leven een genetisch gevarieerd volk opbouwt. Ze beschreef verder hoe speurbijen geschikte bloemen zoeken om nectar uit te verzamelen en hoe ze, terug in de korf, de locatie vervolgens met de beroemde bijendans aan de haalbijen kenbaar maken. Sonne concludeerde dat het goed geregeld is in de natuur.

Later op de avond was ik in TivoliVredenburg bij het openingsconcert van Festival Oude Muziek (waar in de grote zaal ook het nieuwe concertorgel werd onthuld). Het gezelschap La Divina Armonia voerde als tweede stuk Bach’s prachtige Geist und Seele wird verwirret uit, en Bach laat hierin de soliste zingen dat wat God tot stand heeft gebracht goed is. Met een ruimhartig oor valt deze boodschap samen met die van Sonne, en bij een volgende keer dat ik weer een groepje mensen ontvang zal dat vast een beetje in mijn verhaal doorklinken.