De volgende dag kwam de bij inderdaad terug, maar kon zijn bloemetje niet meer vinden, want ze stond met zoveel soortgenoten daar op dat plekje langs de slootkant.
"Help me dan, roep me dan!" zoemde de bij, maar dat
hielp niet want alle moerasspirea's begonnen hartelijk te giechelen
zodat de bij er geen wijs uitkwam. Na nog wat wanhopig rondvliegen gaf
hij het op en zocht zijn vriend de zweefvlieg op om zijn avontuur te
delen. "Ach man, maak je toch niet druk!" zei die, "je hebt je maar wat
in de luren laten leggen, want moerasspirea, dat levert je misschien wel prachtig mooie stuifmeelkorrels op, maar veel nectar zal er niet uit oogsten!
Kom maar mee, ik zal je eens naar een veel aardiger bloemetje brengen."
De bij, weliswaar een beetje verbouwereerd, liet zich meetronen, en
waar ze terechtkwamen dat lees je de volgende keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten